Zygfryd (1986)

Rok 1934. Do jednego z sennych, spokojnych miasteczek południowej Polski przyjeżdża cyrk. Stefan Drawicz, miejscowy myśliciel, koneser sztuki, by zabić dręczącą go nudę daje się namówić na wizytę w cyrku. Mimo że manifestuje swoją głęboką niechęć do tego rodzaju rozrywek, a przedstawienie cyrkowe jest dlań tylko występem "artystów z jarmarcznej budy", odnajduje tam swoją przyszłą, wielka fascynację - młodego akrobatę-żonglera Zygfryda. Profesor aranżuje spotkanie z chłopcem, stopniowo wciąga go w świat, w którym żyje, świat literatury, malarstwa, filozofii, wpaja mu potrzebę dążenia do doskonałości i harmonii wewnętrznej. Pod jego wpływem Zygfryd bardzo gwałtownie się zmienia, w środowisku cyrkowym, które do tej pory uważał za swoje, zaczyna się czuć obco. Kiedy pewnego dnia Drawicz portretuje go nago, przy próbie zbyt poufałego gestu zdenerwowany Zygfryd odtrąca go...

Na podstawie opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza pod tym samym tytułem.

Produkcja: 1986
Premiera: 9 marzec 1987

Reżyseria:

Andrzej Domalik

Muzyka:

Jerzy Satanowski

muzyka; muzyka cyrkowa

Grzegorz Pritulak

muzyka cyrkowa

Obsada:

Gustaw Holoubek

Stefan Drawicz

Tomasz Hudziec

Zygfryd, cyrkowiec

Maria Pakulnis

Maria, żona Walda

Jan Nowicki

Waldo, dyrektor cyrku

Adam Ferency

Emil

Edward Żentara

Stanisław, służący Drawicza

Janusz Sterniński

karzeł Julian

Krzysztof Stopa

Paganini

Teresa Barańska

karlica Ina

Jan Małyska

Pinokio

Irena Skrzypczak

Ksenia

Bogdan Li-U-Fa

mandaryn

Jerzy Tkaczyk

krawiec

Juliusz Krzysztof Warunek

-

Włodzimierz Witt

-

Krzysztof Rojek

-

Stanisław Sipak

-

Andrzej Świstak

-

Adam Karpiel

-

Małgorzata Konstrat

-

Marcin Rossa

-

i inni

Notatki:
Dzieła Jarosława Iwaszkiewicza przenoszono na ekran wielokrotnie. Na ich podstawie powstały filmy tak wybitne jak "Matka Joanna od Aniołów" Jerzego Kawalerowicza czy "Brzezina" Andrzeja Wajdy. O prozie Iwaszkiewicza mówi się, że jest "filmowa", tzn. łączy w sobie precyzyjną narrację, szczegółowy rysunek psychologiczny bohaterów i obrazowość języka. Tak jest również w przypadku opowiadania "Zygfryd". Andrzej Domalik wykorzystał te walory prozy Iwaszkiewicza w swoim reżyserskim debiucie, zmienił niektóre wątki, rozbudował postać Marii, żony dyrektora cyrku, ale podobnie jak Iwaszkiewicz na pierwszy plan wysunął fascynację starego profesora młodym cyrkowcem.


IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


04.190722

---

(POL) polski,

---